ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ Κώστα Μόντη και σκηνοθεσία Βλαδίμηρου Καυκαρίδη. Το 1988 ανεβαίνει και η μοναδική παράσταση ρωμαϊκής κωμωδίας στην Κύπρο, παραγωγής ΘΟΚ. Πρόκειται για τον Αμφιτρύωνα του Πλαύτου σε σκηνοθεσία Πάνου Χαρίτογλου και μετάφραση Τάσου Ρούσ- σου. Το 2006 ο ΘΟΚ ανεβάζει τις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη, τις οποίες παρουσιάζει και στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού στην Αθήνα, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Το 2010 παρουσιάζεται η Λυσιστράτη του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία/διασκευή/απόδοση λόγου Γιώργου Μουαΐμη, το 2011 ανεβαίνουν σε σκηνοθεσία του Ιταλού Paolo Baiocco οι Βάκχες του Ευριπίδη και το 2014 οι Όρνιθες του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Βαρνάβα Κυριαζή. Το 2020 ο ΘΟΚ καταφέρνει, εν μέσω των αντίξοων συνθηκών που επέβαλε σε όλους η παγκόσμια πανδημία, να ανακτήσει δυνάμεις και να παρουσιάσει, με τον Βαρνάβα Κυριαζή στο σκηνοθετικό πηδάλιο, τους Αχαρνείς του Αριστοφάνη σε μια παράσταση γε- μάτη ζωντάνια, εν είδει λαϊκού πανηγυριού, με τη σημαντική αρωγή της ζωηρής ζωντανής μουσικής του Κώστα Κακογιάννη και των ξεχωριστών στίχων του Πάμπου Κουζάλη. Ξεχώρισαν οι δυναμικές παρουσίες των ηθοποιών και κυρίως του πρωταγωνι- στή, Ανδρέα Τσουρή. Η «συνομιλία» της παράστασης με τους εμβληματικούς Αχαρνής του Κάρολου Κουν (1976) είναι εμφανής και αποδεικνύει για ακόμη μία φορά την πολύτιμη κληρονομιά που άφησε ο σπουδαίος σκηνοθέτης σε μια μεγάλη μερίδα Κύπριων συντελεστών.29 Διαπαραστατικότητα παρατηρείται και με τις Νεφέλες του ΘΟΚ (2009), παράσταση την οποία σκηνοθέτησε ο ίδιος ο Βαρνάβας Κυριαζής. Αξιοσημείωτη στη θεατρική ιστορία του ΘΟΚ είναι η παρουσίαση της τραγωδίας Ιππόλυτος του Ευριπίδη (2015) στο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας, όπου έπειτα από σαράντα ένα χρόνια ζωντανεύει ξανά στην ορχήστρα της ο αρχαίος δραματικός λόγος. Σαράντα ένα χρόνια μετά την πρώτη και τελευταία εμφάνιση του ΘΟΚ στο Φεστιβάλ Σαλαμίνας, ο ΘΟΚ επιστρέφει στα κατεχόμενα πια εδάφη της Σαλαμίνας παρουσιάζοντας το έργο του Ευριπίδη και ξεσηκώνει ενθουσιώδεις αλλά και επικριτικές αντιδράσεις για την απόφα ση αυτή. Η παρουσία του ΘΟΚ στη Σαλαμίνα επαναλαμβά- νεται την επόμενη χρονιά με την Αντιγόνη του Σοφοκλή, σε συμπαραγωγή με το Εθνικό Θέατρο και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, η οποία ανεβαίνει και στο θέατρο της Επιδαύρου. Το 2003 η Πειραματική Σκηνή του ΘΟΚ καταπιάνεται με την ανα- βίωση του αρχαίου δράματος, παρουσιάζοντας τις Τρωάδες του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Γιώργου Μουαΐμη,30 σε μια καινοτόμο και τολμηρή παράσταση που διαφοροποιείται σημαντικά από την παράδοση του Οργανισμού και το καθιερωμένο μοντέλο πα- ραγωγής αρχαίου δράματος σε ανοιχτούς χώρους και αρχαία θέατρα. Το εντυπωσιακό σκηνικό του Χάρη Καυκαρίδη λαμβάνει τιμητικό δίπλωμα στη Διεθνή Έκθεση Σκηνογραφίας και Θεατρι- κής Αρχιτεκτονικής Κουαντριενάλε της Πράγας (PQ) του 2003. ΕΠΙΛΟΓΟΣ Καθώς κλείνει η αυλαία της παρουσίασης της πενηντάχρονης μεστής προσφοράς του ΘΟΚ στην αναβίωση του αρχαίου δρά- ματος, αναδεικνύεται η σταθερή συμβολή στην πολιτιστική ζωή της Κύπρου ενός οργανισμού που δημιουργήθηκε σε νεοσύστατο 29. Α. Κ. Πετρίδης, εφ. Πολίτης, 4 Αυγούστου 2020. 30. ΣτΕ: Για τον Μουαΐμη, βλ. κεφάλαιο 3.23. κράτος και αναγκάστηκε να υποφέρει τα τραγικά συνεπακό- λουθα της εθνικής μας τραγωδίας, μένοντας πιστός στο χρέος του και επιτυγχάνοντας όχι μόνο να βγει αλώβητος από την τουρκική εισβολή, αλλά και να καθιερώσει την παρουσία του στα Επιδαύρια λίγα μόλις χρόνια μετά την ίδρυσή του (1980). Ο ΘΟΚ, όπως διαφαίνεται από την ανωτέρω επιγραμματική αναδρο - μή, χάραξε και συνεχίζει να χαράσσει μια ενιαία και μακρόχρονη καλλιτεχνική πολιτική για το αρχαίο δράμα, παρουσιάζοντας και στηρίζοντας τολμηρές και ρηξικέλευθες σκηνοθετικές αναγνώσεις τόσο στην κυπριακή και ελλαδική σκηνή, όσο και στις σκηνές του εξωτερικού.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==